Radioamator.
Jakże innego, niemal historycznego znaczenia nabiera dziś to słowo.
Dla wielu z nas, to miniony świat romantycznej przygody z początkami radiofonii, dorastania i poznawania w praktycznych działaniach śmiało rozwijającej się dziedziny techniki.
Świat często przedłużony „po linii” o późniejsze zawodowe losy, niemniej zawsze z sentymentalnym powrotem do tych pierwszych lat uprawiania działalności radioamatorskiej.
Zajmując się - w emeryckim już wieku - kolekcjonowaniem radiotechnicznych zabytków, a także przywracaniem ich do życia, postanowiliśmy zebrać na tym blogu ciekawostki ze wspomnień podobnych nam pasjonatów.
I nie chodzi tu o suche biograficzne notki, a o przybliżenie osobowości, i to w ciepłym, humanistycznym zbliżeniu.
Dla wielu z nas, weteranów przygód z radiotechniką, móc poczytać w jednym miejscu o innych, których wspomnienia zbiegają się z własnymi ścieżkami, będzie zapewne miłym przeżyciem.
A i dla młodszego pokolenia, choć w historycznym wymiarze, może być ciekawą lekturą.
Dzięki internetowi, jest szansa, że takie wspomnienia pozostaną w sieci na wiele lat.
Od dawna mamy poczucie, że nawiązywane kontakty często ograniczają się do adresu e-mail, czy niku na Allegro i pozbawione bywają bliższej wiedzy o osobie z którą się koresponduje.
A przecież po drugiej stronie jest „bratnia dusza”.
Zapraszamy kolegów radioamatorów, kolekcjonerów, miłośników radia, do ewentualnego kontaktu i włączenia się w naszą propozycję, poprzez przesłanie własnych wspomnień, dokumentacji osiągnięć, linków do publikacji i innych ciekawostek wartych zamieszczenia.
Jeśli przeszkodą miałby być brak „literackiego” zacięcia, to jesteśmy gotowi przeredagować myśli pisane najprostszym językiem i przesłać je do autoryzacji.
Nasz adres e-mail to:
retroradio@retroradio.pl
adres strony:
www.retroradio.pl
Pozdrawiamy i zapraszamy, Krystyna Jelińska i Bohdan Pieliński.
Podziwiam kolekcję oraz pasję. Niesamowite jest również to, że przez tyle lat "druga połówka" wspiera pasjonata. Pozdrawiam ciepło z Wrocławia,
OdpowiedzUsuńŁukasz.
p.s.
szkoda tylko, że kopciuszka już nie ma.
Też zbieram radia,ale na widok Pana kolekcji szczęka mi opadła!!! Gratuluję zbiorów,a zwłaszcza detektorków,bo to dla oglądających chyba najbardziej "tajemnicze" radia-nie podłączone do prądu,a grają.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam-Grzegorz
Często oglądam trn artykuł o Pana kolekcji i osiągnięciach. I za każdym razem zachwycam się Pana osiągnięciom i wiedzy.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam Adam